Üstün Ahlak, Mekarimul Ahlak, Muhyiddin İbn Arabi
Kategori
Yayınevi
Barkod
mekarimu'l ahlak Kitabı - Kitsan
Yazar
Vitrin Katagorisi
241,92 ₺
Mekarimul Ahlak - Üstün Ahlak - Muhyiddin İbn Arabi
"Ahlak, nefsin halidir. Nefsine terbiye etmeyen, kusurlarını araştırıp kontrol altına alıp edepdirmeyen kimse ahlakını arındıramaz.Ahlakın özü, şehvanı ve gazap nefsinin boyun eğdirilmesi, akıl "nefs-i natıkasını" kuvvetlendirmesidir.Kemal derecesine ulaşmak isteyen kimse, nefsini bütün insanları sevmeye, muhabbet beslemeye alıştırmalıdır. İlahi kudret süsü hepsinde mevcuttur. Her birinde ayrı ayrı vardır.O da akıl nefsidir. İnsan bu nefisle insan olmuştur. İnsanın iki cüzünün, yani ruh ve bedeninin en şerefli parçası aklıdır. O bütün insanlarda değişmeyen tek cevherdir.
Bütün insanlar gerçekte birdirler, sadece şahıslar farklıdır.
Bütün ayıpları karşısında son derece uyanık olmalıdır.
Her türlü noksanlığın kendisine sirayet etmesinden sakınmalıdır.
Her fazileti işlemeli, gayeye ermek için çalışmalıdır.
Kemal suretine aşık olmalıdır.
Güzel ahlaktan lezzet almalıdır.
Kötü alışkanlıklar karşısında uyanık bulunmalıdır.
Nefsini arındırmaya önem vermelidir.
Sahip olduğu erdemleri çok görmemelidir.
İşlediği en küçük bir rezilliği dahi büyük görmelidir.
Yüksek rütbeleri küçümsemeli, en yukarı hedefleri dahi azımsamalıdır.
Tamamlığın şu anda bulunduğu yerin ötesinde olduğunu düşünmelidir.
Kemalin en eksik niteliği olduğunu düşünerek daha mükemmel olmaya çalışmalıdır.
-Muhyiddin İbn Arabi
SİTE: www.kitaptakipcileri.com
Yazar: Şeyhül Ekber Muhyiddin İbn Arabi
Tercüme: Vahdettin İnce
Kapak Tasarımı: Sabahattin Kanas
Katagori: Tasavvuf - Ahlak - Nefis Terbiyesi
Sayfa Sayısı: 168
Boyut: 14 x 21 cm
Basım Yeri: İstanbul
Basım Tarihi: 2014
Kapak Türü: Karton Kapak
Kağıt Türü: Kitap Kağıdı
Dili: Türkçe
Dağıtım: Kitap Takipçileri
Temin Süresi: Aynı gün kargo
SİTE: www.kitaptakipcileri.com
Mütercimin Önsözü:
İblis, varoluşunun gereği olarak insanlık aleminin şaşırtıcı boyuttaki genişliğine rağmen istinasız her kese eşlik etme özelliğine sahiptir. İnsanın dünya da varoluşundan ecelinin tamamlanacağı ana defterinin dürüleceği zaman» kadar hep onunla beraber olur.
Hatta ölümden sonra da bir müddet sorularına cevap verinceye kadar onu yalnız bırakmıyor. Onu sürekli cehennemlik yapıncaya kadar -Allah muhafaza etsin- yoldaşıolmaya gayret ediyor...
Bizden biri ile birlikte olduğu gibi, aynı anda başkası ile birlikte oluyor. Bu birliktelik açıkta olduğu gibi gizli de olabiliyor.
İnsanların bütün hareketlerinde eşlik etmeye gayret ediyor. Hatta zihninin en saklı köşelerindeki gizli hayallerine, iç aleminin kıvrımlarına sakladığı düşüncelerine bile sızabiliyor. Hiçbir şey "Allah'ın koruması hariç" ona engel olamıyor. Hiçbir şey onun insanı ihmal etmesine sebep olmuyor.
İnsan da varoluşu itibariyle sahip olduğu bazı güçleri nedeniyle İblis'in bu akıllara durgunluk veren etkinliğine zemin hazırlıyor, kendisini onun at koşturduğu bir meydan haline getirme hususunda pek istekli davranıyor. Kuşkusuz dünya hayatı insan için bir sınav alanı olması hasebiyle, iblise bu özelliklerin verilmesi insana bahşedilen bazı güçlerin sırf İblis'in işinin kolaylaştırılması amacına yönelik olarak öz varlığına yerleştirdiğini söyleyemeyiz.
Bu güçlerin ikram olunmasının asıl amacı; insanın tevhidi gerçekleştirerek yeryüzünü Allah'ın iradesi doğrultusunda imar etmesinde kullanacağı argümanlar olması, Halifeliğini
açığa çıkarması Rabbini bilmesi içindir. Asılda yaratılış yasasının mutlak gereği olarak var olan her şey özü itibariyle mutlak iyi ve güzeldir. Yalnız bu varlıklarla başka varlıklar arasında bir ilişki oluşursa yani kesret alemine indikten sonra iyi veya kötüden söz
edilebilir. İşte kesrete indikten sonra İblis de görevinin gereği olarak varlık alemindeki adil düzeni bozmaya çalışır ve bir grup varlığı iyilikten ve mutluluktan mahrum etmeye gayret
eder..
İnsanın da öz yaratılışına yerleştirilen güçler, kendi başlarına mutlak iyilik ve güzellikten ibarettirler. Bunlar, İblis'in askerlerinin ve başka varlıkların teması sonucu yıkıcı birer unsura dönüşürler. Varlık aleminin tüm cüzleriyle temasları sonucunda da böyle bir
olumsuzluk doğabilir. Çünkü varlık alemi bir bütündür, bir bölümün varlığı hepsinin varlığını gerektirir. Alemin parçaları arasındaki varoluşsal farklılık, aralarında ki bağlantı, ilahi
hikmete göre parçalar arasında çatışma, çelişki, kemal, eksiklik, var olma, yok olma, kavuşma, mahrumiyet ilişkisinin kaçınılmaz şekilde bulunmasını gerektirir. Alemin bir parçası olan insan da varlığında bu bağlantıları, uyumları, çelişkileri ve farklılıkları, zıtları barındırmaktadır. Şöyle ki kötülük, kargaşa, yorgunluk, eksiklik ve zaaf vb. şeylerin bulunması aslında iyiliğin, sağlığın, huzurun, varlığın, kemalin ve gücün gereğince açığa çıkmayışında ortada olurlar. Yani kötülük olmasa iyilik, çirkin olmasa güzelin anlaşılması mümkün olmazdı. Öyleyse kötülük iyiliğin, çirkinlik güzelliğin somut delilidir. Genel kural budur.
Yanlış olan bir davranış, bize doğru olan davranışı daha iyi anlamımıza yardımcıdır.
Güzel olarak kabul olunan doğru davranışı düşünmemize ve uygulamamıza yardımcı olur.
Bu yönden bakınca insanın temel güçlerini kullanarak doğruya ulaşabilmesi için; kötülüğe ve günahkarlığa çağıran İblis'in mevcudiyetinin zorunluluğu ve insanın -ona uymadığı ölçüde- kemalata ulaşmasında iblisin ve askerlerinin en büyük etken olarak varlığının gerekliliği ortaya çıkmaktadır.
İnsanın kendi içinde, kendisini saran alemle münasebetlerinde ve de İblis'in temasında belirleyici rol oynayan temel güçleri İbn'i Arab'îye göre üç tanedir. Ona göre insanın bütün yapıp ettikleri bu güçlerden kaynaklanır ve bunları şöyle isimlendirir: Kuvve-i
natıka (akıl gücü), Kuvve-i gazabiye (öfke gücü) ve Kuvve-i şeheviye (şehvet gücü). İbn-i Arabi ontolojisinde anlamlı bir yere sahip olan bu tasnif, başka İslam alimleri tarafından da yapılmıştır. Amacımız meseleyi geniş anlamda ele almak olmadığı, sadece "Mekarimu'l Ahlak" risalesi bağlamında ve İbn-i Arabi zaviyesinde insanın yapıp ettiklerinin dayandığı varoluşsal zemine işaret etmek olduğu için diğer alimlerin değerlendirmelerini
aktarma gereğini duymuyoruz.
Tercümesini sunduğumuz bu Risalede İbn-i Arabi, önce insanın iyi ve kötü davranışlarının kaynağını oluşturan bu üç temel gücü ele alıyor. Sonra bu güçlerin iyi ve kötü yansımalarını, nesnel alemde tekabül ettikleri hareket ve duruşları inceliyor. Ahlak olgusu çerçevesinde, bu güçlerin kaynaklık ettiği iyi ve kötü davranışların kavramsal olarak açıklamasının ardından, bunların varoluş yasası çerçevesinde yararlı birer unsura dönüşmeleri için nasıl bir eğitim ve terbiye metodu izlenmesi gerektiğini izah ediyor.
Derin bir tefekkürün ürünü olduğu ilk bakışta göze çarpan bu risalenin en belirgin özelliği, meselenin ayrıntıya boğulmamış olması, saliklerin, taliplerin ve de okuyucuların bu bağlamda ne yapmaları gerektiğinin en açık ve kısa ifadelerle dile getirilmiş olmasıdır. İnsanın dünya ve ahiret mutluluğunun bu güçleri terbiye etmesi olduğu gerçeği somut örneklerle, adeta bir ressamın tablosunu çizmesindeki titizliğine eş bir itinayla, en can alıcı noktalara temas edilerek anlatılmış olmasıdır. Pedagoloji açısından böyle bir üslubun ne denli etkili olduğu erbabınca bilinmektedir. Akılda kalma özelliğine sahip örneklerle bir fikir,
bir terbiye metodu anlatıldığı zaman çok daha verimli sonuçlar alınabilir. Ahlaki arınmanın, nefis tezkiyesinin ihmal edildiği bir çağda yaşıyoruz. Bütün çabalar, yukarıda sözünü ettiğimiz insanın üç temel gücünün, iblisin işini kolaylaştıracak tarzda
tatmin edilmesine yöneliktir.
Öfke gücünün kitlesel şiddet, şehvet gücünün tefessüh etmiş bir zevk düşkünlüğü ve akıl gücünün insanlığı felakete sürükleyecek bir silaha dönüştürüldüğü bir süreçten geçiyor insanlık. Savaşlar, yıkımlar, katliamlarla anılan bir dünya var artık. Böyle bir dünyada bu üç temel gücün kontrol altına alınmasının önemi ortadadır. Bu risalenin olumlu katkısının olacağına inanıyorum.
Bu ürüne ilk yorumu siz yapın!
Tavsiye Ürünler
