El Hidaye Tercümesi, Hanefi Fıkhı Bidayetül Mübtedi Şerhi, Ali B Bekr Merginani, Fatih Kalender, 7 Cilt Takım
Kategori
Yayınevi
Barkod
hidaye kitabı, yasin yayınevi
Yazar
Vitrin Katagorisi
Markası
3.931,20 ₺
El Hİdaye Tercümesi, Hanefi Mezhebinde Temel Kaynak Bidayetul Müptedi Şerhi, Burhaneddin Ali B. Ebi Bekr El Merginani
Tercüme Edenler: Hüsameddin Vanlıoğlu, Abdullah Hiç Dönmez Fatih Kalender, Emin ali YÜksel
17x24 Cm Ebat, Sert Kapak Ciltli, Şamua Kağıt, 7 Cilt Takım Toplam 4112 Sayfa
NOT: Kitapta Arapça Metin Ve Türkçe Tercüme Türkçe İzahı İle Birlikte Yer Almaktadır...
"Hicri altıncı asırda fıkıh alanında
kendisinden öncekileri en güzel şekilde anlayıp anlatan, güncel meseleleri
kaynağından çözen ve fıkıhta maharet elde etmek isteyenlere vazgeçilmez bir
eser olan el-Hidaye kitabı, asırlardır medreselerde İslam
Fıkhının, özellikle Hanefi Mezhebinin en önemli kaynağı
olmuştur. Anlaşılan o ki gelecek asırlarda da böyle olmaya devam edecektir.
Gördüğünüz bu kitap, başlangıcından bitimine kadar oruçsuz gün
geçirmeyen Maveraunnehir / Türk diyarlarının önde gelen isimlerinden Fakih,
Allame İmam Burhanuddin el-Merğinani tarafından kaleme alınmış
ve fıkhı, hayatı kolaylaştırmak aracı değil de Rabbin rızasına
kavuşma aracı yapanlara hak yolu beyan eden çok kıymetli bir eserdir.
ÖNSÖZ
Kuşkusuz Hanefi Mezhebine ait çok önemli kitaplar vardır. Zahiru'r-rivaye ve Nevâdir dediğimiz mezhep imamlarına ait temel kitaplarımız başta olmak üzere daha sonra bu kitaplardaki rivayetleri korumak, bazı meseleleri vuzuha kavuşturmak ve her döneme ait güncel meselelerin hükümlerini bulmak adına kitaplar yazılmıştır. Yine temel mezhep mesailini içeren kitaplar üzerine şerhler, haşiyeler kısaltmalar, uzatmalar, kurallar belirlemek, özel vakıaları değerlendirmek, imamların görüşlerini, gelen rivayetleri koruma adına kitaplar kaleme alınmıştır. Hicri 4-5. Asırda Hanefi Mezhebi, Iraktan daha çok Maveraunnehir dediğimiz, Özbekistan-Türkmenistan-Semerkant-Merğinan gibi Türk diyarlarında yaygın hale gelmiştir. Ebu Zeyd Ed-Debûsî, Ebu Mansur el-Maturîdî emsali imamlar bu diyarlarda Hanefi Mezhebinin usulünü taşımışlardır. Bu ve bundan sonraki asırlarda Maveraunnehir, Hanefî Mezhebinde yeni bir ekol olmuştur. Bu asırlarda Irakta mezhebi temellendirme adına en-Natifî emsali bazı âlimler, imamların görüşlerini nakledip korumaya çalışmış, el-Kudûrî emsali bazı âlimler ise diğer mezheplerle karşılaştırarak mezhebin görüşlerini aklî ve naklî olarak ispata girişmişlerdir. Bu ve daha sonraki dönemlerde deliller ve izahat zikredilmeden yazılan kitaplara "muhtasar" ve "metin", delil ve izahatla yazılan geniş kitaplara da "mebsut" denilmiştir. Maveraunnehir'de usul ve füru fıkıhta öncülük yapan ed-Debûsi, temelini Irak ekolünden el-Cessas'dan alarak Semerkant tarafında mezhebin usulünü kuran İmam Maturidî'den biraz farklı olarak usul-i fıkıh kurmuştur. Her ne kadar el-Cessas'la ortak birçok referansı kullansa da birçok meselede farklı usul ortaya koymuştur.
Hicri ö.asra gelindiğinde meseleler çoğalmış, hükümleri belirlenmek zorunda birçok güncel meseleler vuku bulmuştur. Bunları mezhep asıllarına oturtmaya çalışan âlimler yer yer eski meseleleri izah edip onlara kıyas ederken farklı illetler beyan etmişlerdir. Bu illetler üzerine kurulan meseleler daha sonra ikinci ve üçüncü meselelere illet teşkil etmiş ve böylece bazı farklılıklar zuhur etmiştir.
Sadırlarda olan ilim, satırlardan anlaşılmaya başlandığında meseleleri muhafaza etmek ve gereği gibi anlamak zorlaşmış olduğundan meseleleri illetleriyle açıklayacak, aklî ve naklî delillerini vererek aralarındaki bağlantıları kuracak ders kitaplarına ihtiyaç duyulmuştur. İşte bu dönemlerde yani hicri 6.asırda İmam el-Merğinânî tarafından kaleme alınan elinizdeki el-Hidaye nam kitap, dönemin ihtiyacına binaen ortaya çıkmış ve asırlarca medreselerde okutulmuş en önemli en meşhur eserdir. Maveraunnehirde fakihler, hadis-i şerif almak için çokça rıhletlere çıkmamış olduğundan hadis-i şerifler genellikle mana açısından bir fıkıhçı diliyle ele alınmış olduğundan bazıları bu yönüyle kitaba itirazlar yöneltmiş olsa da hadiste üstün yeri olan ve İbn Hacer emsali hadis dalında herkes tarafından kabul edilen kişilerin kaynağı olan ez-Zeylâ'i tarafından kitabın rivayetleri ele alınmış ve çok azı hariç meselelerin çoğuna dair kaynaklan verilmiştir. Kuşkusuz rivayetleri bu şekilde ele alan Nasbu'r-Râye, el-Hidaye için tamamlayıcı ve vazgeçilmez bir kaynak olmuştur.
Musannif el-Merğinâni, bu kitabında İmam Muhammed (Rahime-hullah)'ın el-Camiu's-Sağir'ini ve İmam el-Kudûrinin Muhtasarını metin olarak esas alıp "Bidayetu'l-Müptedi" ismiyle cem ederek meseleleri metin haline getirdikten sonra akılda kalacak ve girift meselelerin aralarındaki farklar anlaşılacak şekilde beyan etmiş, hemen her meselede meselenin aklî delilini de ortaya koymuştur.
Asırlardır medreselerde okutulan el-Hidaye, nerdeyse Hanefi Mezhebinde başka kaynak yokmuş gibi tek kitap haline gelmiştir. Hatta bazıları "Kur'an-ı Kerim nasıl kendisinden önceki kitapları nesh etti, Hidaye de ona benzer, o da mezhep kitaplarını rafa kaldırdı" mealinde mersiyeler yapmıştır. Üzerine birçok şerh ve haşiye yapılmıştır.
Muhaddislerden Muhammed Enver el-Keşmiri: "Dört mezhebin eserleri arasında Hidâye'nin bir benzeri daha yoktur" derken, bazı âlimler de en edebî ve fasih üç eseri sıralarken Kur'ân-ı Kerim, Buhari'nin Sahih'i, ve Mergînânî'nin Hidâye'sini söylerler.
Hidâye'nin Tertip ve Metodu
El-Hidâye, müellifin "Bidaye" isimli eserinin şerhidir. Matbu halde olan bu eserde Bidaye metni parantez içinde verilip daha sonra şerhi yapılmıştır. Fakat biz tercümede metinle şerhi beraberce tercüme ettik. Zira şerh, memzüç olduğundan yani şerhle metin bir birine bağlı olduğundan dolayı konuya bütünlük vermesi için böylesinin daha faydalı olacağını düşündük. Kitabın tertibinde önce Kudûrî'nin Muhtasarı'nm sonra da el-Camiu's-Sağîr'in meseleleri yer alır. El-Camiu's- Sağîr'in ibaresinin Kudûrî'nin ibaresine uymadığı yerlerde buna: 'Camiu's-Sağîr'de şöyle...' sözüyle dikkat çekilmiştir. Müellif Bidaye'yi şerh ederken konuları âyet ve hadislerden delil getirerek işlemiştir.
Hidâye'de sadece meseleler zikredilmekle kalmaz, görüşlerin nakli ve akli delilleri verilip, bunların tartışması yapılır. Konulara girilirken önbilgi veya kullanılan ıstılahlann tarifi yok denecek kadar az olmakla birlikte meselelere doğrudan giriş yapılır. Görebildiğimiz kadarıyla yer yer "murabaha, tevliye ve havale" gibi ıstılahları tarif etmiştir.
Hidâye'de konular işlenirken, Şemsu'l-Eimme Serahsi, İmam Ebu Mansur, Ebu Leys es-Semerkandi, gibi âlimlerin konuyla ilgili görüşleri de verilmektedir.
Müellif meseleleri ele alırken önce Ebu Hanife'nin sonra talebeleri Ebu Yusuf ve Muhammed'in zaman zaman da Züfer'in (Radiyallahü anhüm) görüşlerine temas etmektedir. Bunların delillerini verirken tercih ettiği görüşün delilini diğerlerine cevap olması için en sona bırakmaktadır. Hidâye'de sadece Ebu Hanife'nin görüşleri verilmediği gibi farklı mezhep müçtehitlerinden İmam Malik ve Şafii'nin farklı görüşlerinin gerekçelerinin de verilmiş olmasından Hidâye'nin aynı zamanda mezhepler arası mukayeseli bir fıkıh kitabı görünümünde olduğunu söylemek mümkündür. Fakat diğer mezheplerin görüşlerini verirken o görüşün o mezhepte esas görüş veya tercih edilen görüş olup olmadığına dikkat etmez. Daha çok kendi mezhebindeki görüşü daha etkili ve kalıcı açıklayabilmek için muhalif bir görüş zikredip onunla mukayese yapmak için diğer mezhep görüşlerini alır. Bu yüzden diğer mezheplerin görüşleri kendi kitaplarından kontrol edilmedikçe sadece bu kitaptan alınması doğru değildir. Esasen bu, azı müstesna tüm kitaplar için geçerlidir. Zira "el-mezhep la yu'hezu min mezhep" yani hiçbir mezhebin görüşü, diğer mezhep kitabından alınmaz.
Eserde Ahmed b. Hanbel'in görüşlerine rastlanmaz. Müellif zaman zaman sahabeden Hz Ömer, bin Mesud, Hz. Ali (Radiyallahü anhüm) gibilerin sözlerini ve tatbikatlarını da delil olarak getirir.
Hidâye, kendisinden önce yazılan ve daha geniş şerh olan Kifâyetü'l-Müntehi'nin özeti mahiyetinde olduğu için zaman zaman kapalı ifadeler bulunmaktadır. Tercümede bu ifadeleri gücümüz yettiğince ya aşağıda izahat yaparak veya parantez içi açıklamalarla açmaya çalıştık. Hidâye'de konular kitap, bab ve fasıl olarak ele alınır. Eserde müellif Hanefi âlimlerinin daha çok kullandığı istihsan delilini bolca kullanmış ve böyle hareket etmesinin gerekçesini de izah etmiştir. Müftabih olan görüşleri de zaman zaman zikrederek "aleyhi'l-Fetva/fetva buna göredir" lafzını kullanmıştır.
Hidâye'nin telifinde müellif bazı lafızlar kullanmıştır. Mesela zaman zaman "kitap" ifadesi kullanır, bununla Kudûrî'nin muhtasarını kasteder. Biz açıkça tercümede Kuduri'de veya metinde ifadesini kullandık. "Limâ beyyenna" derken de konuyla ilgili bir akli delili ifade eder. Bunu da "zira-çünkü" şeklinde tercüme ettik. Bazı yerlerde "Kale radiyallahü anh" der bununla da kendini kasteder. Biz "Musannif der ki" şeklinde tercüme ettik. "Kale meşâyihunâ" cümlesiyle Mâveraünnehir âlimleri kastedilir. Biz, yer yer "hocalarımız" şeklinde tercüme ettik.
Tercümeyi yaparken gerekli yerlerde izahat vermeye çalıştık. Kitabın çok uzun olmasından endişe ettiğimiz için bazı yerlerde izahatı parantez arası vermekle yetindik.
Hala medrese ve resmi okullarda okutulan en önemli fıkıh kitabı olduğundan anlaşılıp güzelce okunmasına bir nebze de olsa katkıda bulunup hayır duaları almak en önemli hedefimiz olmuştur. Kuşkusuz yer yer hatalar olmuştur. Bu konuda bizi mazur göreceğinizi umuyoruz. Allah Teâlâ cümlemize bu ve emsali kitapları anlayıp, yaşayıp, yaşatmayı nasip etsin...
Kitabın Yazarı Burhânuddîn El-Mergınânî Müellifin Terceme-İ Hali
Künyesi: Ebu'l-Hasen
İsmi: Alî b. Ebî Bekr b. Abdilcelîl el-Fergânî el-Mergînânî Lakapları: Şeyhu'l-İslâm, el-İmâm ve Burhânuddîn .
Burhanuddin el- Merğınanî ismiyle meşhurdur. Doğumu: 8 Recep Pazartesi günü 511/1117, Vefatı: 593/1197
El-Hidâye adlı eseriyle tanınan Hanefî fakihi Ebu'l-Hasen Burhânuddîn Alî b. Ebî Bekr b. Abdilcelîl el-Fergânî el-Mergînânî, Mâverâünnehir'de Fergana bölgesine bağlı Mergînân şehrinin Riştân köyünde doğdu. Hz. Ebû Bekir (Radiyallahü anh)'in soyundan olup çeşitli âlimler yetiştiren bir aileye mensuptur. Merginânî'nin 8 Receb 511'de doğmuş olduğunu Leknevî, el-Hidaye'nin matbu nüshasının başında nakleder.
El-Merginânî; önce babasından sonra Bahauddin Ali b. Muhammed b. İsmail el-îsbicâbî ve daha birçok hocadan okumuştur. Başta fıkıh olmak üzere hadis, tefsir, Arap dili ve edebiyatı alanlarındaki bilgisiyle tanındı. Kaynaklarda "imam, hafız, muhakkik" gibi sıfatlarla anılmakta, muasırları Kâdîhan, Burhâneddin Mahmûd b. Ahmed el-Buhârî, Zahîrüddin Muhammed b. Ahmed el-Buhârî ve Ahmed b. Muhammed el-Attâbî gibi âlimler tarafından ilmî dirayeti ile anılmıştır. Taşköprüzâde, kendisini Hanefî mezhebi içerisinde ashâb-ı tercihten sayarken Leknevî onun mezhepte müçtehit olduğu görüşünü benimser. Merginânî'nin öğrencileri arasında oğulları Celâleddin Muhammed ve Nizâmeddin Ömer yanında Şemsü'l-Eimme el-Kerderî, Celâleddin Mahmûd b. Hüseyin el-Usrûşenî ve Talimu'l-Müte'allim müellifi Zernûcî gibi âlimler bulunmaktadır. 14 Zilhicce 593'te vefat eden Merginânî Semerkant'ta defnedilmiştir. Allah rahmet etsin.
İsmi: Alî b. Ebî Bekr b. Abdilcelîl el-Fergânî el-Mergînânî Lakapları: Şeyhu'l-İslâm, el-İmâm ve Burhânuddîn .
Burhanuddin el- Merğınanî ismiyle meşhurdur. Doğumu: 8 Recep Pazartesi günü 511/1117, Vefatı: 593/1197
El-Hidâye adlı eseriyle tanınan Hanefî fakihi Ebu'l-Hasen Burhânuddîn Alî b. Ebî Bekr b. Abdilcelîl el-Fergânî el-Mergînânî, Mâverâünnehir'de Fergana bölgesine bağlı Mergînân şehrinin Riştân köyünde doğdu. Hz. Ebû Bekir (Radiyallahü anh)'in soyundan olup çeşitli âlimler yetiştiren bir aileye mensuptur. Merginânî'nin 8 Receb 511'de doğmuş olduğunu Leknevî, el-Hidaye'nin matbu nüshasının başında nakleder.
El-Merginânî; önce babasından sonra Bahauddin Ali b. Muhammed b. İsmail el-îsbicâbî ve daha birçok hocadan okumuştur. Başta fıkıh olmak üzere hadis, tefsir, Arap dili ve edebiyatı alanlarındaki bilgisiyle tanındı. Kaynaklarda "imam, hafız, muhakkik" gibi sıfatlarla anılmakta, muasırları Kâdîhan, Burhâneddin Mahmûd b. Ahmed el-Buhârî, Zahîrüddin Muhammed b. Ahmed el-Buhârî ve Ahmed b. Muhammed el-Attâbî gibi âlimler tarafından ilmî dirayeti ile anılmıştır. Taşköprüzâde, kendisini Hanefî mezhebi içerisinde ashâb-ı tercihten sayarken Leknevî onun mezhepte müçtehit olduğu görüşünü benimser. Merginânî'nin öğrencileri arasında oğulları Celâleddin Muhammed ve Nizâmeddin Ömer yanında Şemsü'l-Eimme el-Kerderî, Celâleddin Mahmûd b. Hüseyin el-Usrûşenî ve Talimu'l-Müte'allim müellifi Zernûcî gibi âlimler bulunmaktadır. 14 Zilhicce 593'te vefat eden Merginânî Semerkant'ta defnedilmiştir. Allah rahmet etsin.
Yazar: Burhaneddin Ali Bin Ebi Bekr El Merginani
Tercüme Edenler: Hüsameddin Vanlıoğlu, Abdullah Hiçdönmez,Emin Ali Yüksel, Fatih Kalender
Katagori: İslam Fıkhı/Hanefi Mezhebi
Sayfa Sayısı: 4112
Boyut: 17 x 24 cm
Basım Yeri: İstanbul
Basım Tarihi: 2017
Kapak Türü: Ciltli Sert Kapak
Kağıt Türü: Şamua Kağıt
Dili: Türkçe, Arapça
Dağıtım: Kitap Takipçileri
Temin Süresi: Aynı gün kargo
Bu ürüne ilk yorumu siz yapın!
Tavsiye Ürünler
